ŚLADY, SZLAKI, ŚCIEŻKI POŚRÓD TATRZAŃSKICH I ZAKOPIAŃSKICH WYOBRAŻEŃ

ŚLADY, SZLAKI, ŚCIEŻKI POŚRÓD TATRZAŃSKICH I ZAKOPIAŃSKICH WYOBRAŻEŃ

„(...) mówimy o śladzie myśli, która gnębi, która wprawdzie nie jest jeszcze dostatecznie jasna, ale ku której idziemy, chcąc ją uchwycić. Ta myśl jest tu gdzieś blisko, lecz zakryta. Śledzimy jej oznaki, one przeświecają przez gąszcz rzeczy, prowadząc raczej w przyszłość niż w przeszłość. Ten ślad to raczej trop, po którym trzeba iść naprzód, znak czegoś, co może być, lub istnieje tu i teraz w splątaniu otaczających myśli i zjawisk. Pierwszy znak myśli, ale także szczęścia lub katastrofy, znak śmierci, znak obecności lub nadejścia. Mistycy mówią o byciu na tropach Boga, pewni, że tropy są, że wystarczy je odnaleźć i iść po nich, albowiem nie dane jest nam poznanie Go twarzą w twarz. W języku polskim mówimy o naśladowaniu – naśladować można to, co było, a także to, co jest, tu obok nas, przede mną. Naśladować – to iść po śladach. Czasami zaś ślad nakazuje śledzić i śledzimy często coś, co jest koło nas, przebieg jakiejś sprawy, wydarzenie, sytuację, jednym słowem to, co obecne”.